Kirmesspruch 1997

Kirmesspruch 1997


A Kerwasspruch da werd bei uns gemacht,

demit me ä mol kann gelach

über`s Mißg`schick von die annern Leut,

wos ja seit jeher sehr erfreut.



Drüm kümmt am Matich ölles bei -

ä heuer sölls nett annerscht sei.

Seid nu begrüßt Ihr lieben Leut

zu unnern Kerwassprüchla heit.



Unner „Ritter“ dä öft im Kerwasspruch wor,

- näbe de Martel un in Mäcki mindestens vier, fünf Johr -;

Stett jetzt do ohm als Schmuckstück dort,

su wos hat gefählt bei uns im Ort.


Mir hatten öft üm nä getrauert

un jedes Mol von neu`n bedauert.

Nu is ä uns ja wieder geschenkt -

drüm sei zu Anfang mol gedankt.


Un ä de Heckel is erwacht -

är hat ä poor Johr Paus gemacht.

Unnerä Wertshäuser tun wieder auferstenn;

die halten die Kerwä schließlich ä mit am Lähm.


Jetzt halt die Mäuler un seid still,

weil ich nu richtig afang will.

Un weil ä läre Sock nett stett,

wär`s schö, wenn ich ä Bierlä hett.





Sparsamkeit ist eine Zier,

doch weiter kommt man ohne ihr.

Deß dä Spruch nett wohr is - socht su wos nett;

zwä denken do jetzt annerscht - do drauf mücht ich gewett.

Die ham sich kaputtgesport üm jeden Preis,

gebracht hot`s nä nex, dös is de Beweis.


Sie wollten a Tour mach - weiter nauf nach Berlin.

„Do brauchen mir unterwächs noch Benzin,

denn ganz schaff` mersch nett.“ secht de Ma nämäbei

un fährt an de erschten Tankstell verbei.


„Die Preise senn ja von än Geier gemacht,

die krichen mei Gäld nett, dös wär ja gelacht.

Shell, AVIA un ESSO, ARAL un MINOL,

die söll doch öllä de Teufel hull.“


Doch dann kam wos ergendwenn halt su mußt kumm.

Es mußt nu getankt wä, es gab kä drumrumm.

Die nächst Tankstell errreicht ä mit Müh un Not -

die Tankanzeige wor schö lang im Rot.

Die Zapfsäul die schnorrbelt - moch`s kost nu wos will,

un nei än lärn Tank gett halt ganz schö viel.

Doch beim Bezohln do werd`s dän Ma schlecht,

„Wos söll dös kost?“ - är hört wohl nett rächt.


Mein Gott wor dös billig - es wor fast ä Witz;

do trifft`s nä urplötzlich grad su wie ä Blitz.

Ä schlecht die Hend an seiner Stirn -

statt Super bleifrei hot ä jetzt Diesel drin.


„Die Werkstatt dort, die hilft euch sicher.“

secht de Kassierer mit Gekicher.

Die machen dös ä ganz bestimmt,

wenn ä nä mit Kanister kümmt.


Die käfft de Ma sich hurtig - fix

nu wor schö teuerä die Wichs.

Dän Diesel nämmä die zerück,

denkt sich dä Ma - doch gor kä Stück.


Denn im Kanister drin gilt is Diesel als Sondermüll,

dös wor nä dann nu doch ze viel.

Sie tun dös Zeug halt mol behalten,

vielleicht verkäff`n sä in Alten -

de nächst muß halt ä Diesel sei,

do kümmt dös nochert wieder nei!




Ich müßt ja ä erscht mol vullgetankt wä,

langt fix noch ä klitzekless Gläslä hä!



Es Sporn von äre annern Seit

zeigt nu is nächste Strechlä heit.

Auf annern Leutnä Kosten gesport

ham welchä von de übeln Art.


Schö in jeden Kinderzimmer drin

kann me heitzetoch än Fernseh g`finn.

Ölles is verkabelt un vernetzt,

oder me hot sich ä Satellitenschüssel ans Haus na g`setzt.


Die werd vom Fachmann installiert,

de döfür dann ä garantiert.

Ä de Fernsehbauer in unner Ort

hot natürlich ä Anlag von de besten Sort.


Drauf wor ä stolz - un dös ze Rächt,

denn schließlich wor sei Bild nett schlächt.

Nu wor de Mester mol aus zum Bier,

un sei Frä nahm sich än Krimi für.


Sie guckt ganz a`gspannt auf`s Gerät,

öb sä dän Täter schö erspäht.

Doch ihr Fernseh rauscht - zeigt Grautön nur,

vom Freitichskrimi nett ä Spur.


Ihrn Ma hot sä gleich alarmiert;

„Dä ging doch furä noch wie g`schmiert.

Dös kann doch nur ä Wackler g`sei.“;

är guckt zu öllä Ritzen nei.


Inzwischen wor die erscht Leich tot,

un de Mester wußt sich noch kenn Rat.

Doch plötzlich kam nä ä Verdacht;

ä schleicht sich hinters Haus ganz sacht.


Dös gläb ich, kümmt kä Bild do raus,

do guck doch mol zum Fänster naus.

Wu mol die Schüssel dort hot g`hängt,

guckt nur de Stiel noch aus de Wänd.


Anscheinend hat do jemand gemeht;

dös wär` ä „Mitnahmegerät“.

Jedenfalls wor ä sich nett ze schod,

fä su äner dummdreisten Tat.


Ich trink drauf, deß dän Mauser is Fernsehn vergett -

ja wenn ich nä bloßnä ä Bier dezu hett!




Tut me Bau`n, Renoviern oder wos Ei`reißen;

hot me hinterhär viel Bauschutt wägzeschmeißen.

In de Schloßgass decken sä grad ä Haus ganz neu -

reißen Balken un Bräter - ölles ei.


Dös altä Hulz is doch noch gut,

dös gibt im Winter schönä Glut.

un wenn`s nex ausmacht, wie ich hoff,

fohrt mersch doch naus un kippt`s nein Hof.


Su frecht ä Ma beim Bauherrn noch.

Dös mach me, dös is doch kä Ploch.

Sein „Baustell`nleiter“ secht ä: „Kinner -

dös fohrt de de Reitgass naus zum . . . . . .!“


Nu gibts zwä do draußen un noch mehr im Durf,

do land nä mol in richtigen Wurf!

Es kam ä su wie`s halt mußt kumm.

Är fährt`s zum falschen . .hm, hm . . hin.


Als dä Ma von de Ärbet kam;

dacht är ä hot än schlächten Dräm.

Vom Dölitzsch su än ganzen Karr`n

vull altä Balken hatten`s nä hing`fohrn.

Bin ich Bauhof oder de Schutt,

wos werd än denn ölles zugemut!

Doch die Verwächslung klärt sich auf,

me räumt dän Haufen ä gleich auf.

Dan lag dös ganzä Fuder

weder unten bei sein Bruder.



Gießertäger ich verdurscht -

is euch dös schö völlig wurscht?



Vom Sporn genn heit unnerä ganzen Sprüch,

drüm will ich von noch su än Fall bericht.

In de Lehnersgass draußen gibt`s ä Phenomen,

wenn`s in dän en Haus klingelt, tun die öbern Nachbern ans Telefon genn.


Un aus de Villa drunter

schreit`s „TELEFOOOOON“ ganz munter.

Die Nachbern mußten drei Mol von ihre Ärbet wägrenn,

die taten die Wält schö nümmer verstenn.


Kaum worn sä runter von ihrn Gerüst un im Haus -

-aus-

Debei ham sä doch fest drauf g`schwört;

deß sä ihr Telefon ham g`hört.


Zum guten Schluß kam`s doch noch raus,

dös kam von drüm aus de Rosi ihrn Haus.

Die braucht kenn Piepser un sünst noch wos;

die kann sich auf die Schallwäll`n un ihrä Nachbern verloß.


Dös zeigt, deß is Telefoniern ze dritt ä gie muß

umsünst macht dä Krug im Fernsehn doch nett su än Ruß.

Bloß zu än Anschluß fä die drei Häuser kam`s bishär noch nett;

weil mä sich nett kunnt geänich, wer im Telefonbuch drin stett.




G`sport hot heuer ä unner Gemäh.

an än verdienten Bürger von Rauestä.

Unner Dokter Beger dä vielä Jahrzehnt

sich kaum ä Ruhepaus gegönnt;

dän seinä Patienten die wichtigsten worn,

hot sich zur Ruh g`setzt nach su viel Johrn.

Dän hat me in der Verwaltung wohl unterdessen -

-efach vergässen.

Su wos hat unner guter Dokter sicherlich

wie är ze sochen gepflegt hot - „Doch noch nicht!“

Fä die ältern Leut wor är noch lang die gut Seel,

drüm danken mir ganz herzlich von däre Stell.

Ihm un seiner Frä noch ä poor schönä Johr

un hochsöll ä läb, dös is doch klor.


Auf unnern Doktor Beger ä vivat ..........


Es Gäld fä dös Abschiedsgeschenk is wohl unterdessen

mit nei dän nochelneun Brünn auf`n Friedhof geflossen.

Viel Leut ham uns g`socht, mir sölln dä Gemäh werklich dank,

deß me su ä äfachä un billichä Lösung fand.

Die fä dän Strech mit verantwortlich senn,

wölln me heit besser ä nett mit Namä benenn.


Öll`n Gest`nä von de Kerwä heit

wünschen mir noch gut`s Geleit.

Gätt ihr noch zum Platz ninter wu die Karuselle stenn

seid vorsichtig un tut bloßnä langsam genn.

do ninterwärts is kä Streck fä än Hindernislauf

un ä Schützenpanzer halten sich ächentlich nett dort auf;

macht euch wetter kennä Gedanken, dös is nö bloß

die Verlängerung von unnere Burggartenstroß.


Jetzt kümmt is Vivat wie jedes Johr,

denn hochläb sölln ja ä ä poor.


Öllä Geschäftsleut aus unnern Durf, die mit Tatkraft und Gäldspenden zum Gelingä de Kerwä beigetrogen ham sölln hochläb . . .


Sämtlichä sichtborn un unsichtbor`n Hälfer de Kerwä un de Börgemester un sei Rat sölln hochläb . . .


Die Wertshäuser von Rauestä sölln hochläb . . .


Die Blosmusik, die über Johr schö treu zu uns helt söll hochläb . . .


Die Kerwä söll hochläb . . .


Share by: