Kirmesspruch 1996

Kirmesspruch 1996


Ihr lieben Leut, is denn nä wohr,

schö widda is vebei a Johr.

Am Matich - wie´s bei uns su is

will jeder doch nu endlich wiß,

wos in dän letzten Johr passiert,



wän`s wu und wie öft a hot g´schmiert.

Ä ihr seid heit kumma, üm schö ze lachen,

doch bloßnä Strechlä tut kenne mehr machen.

Mir hamm nur redlicha Leut, öb alt öb jung,

es gab kenn Blödsinn un kenn - Seitensprung!


Wär dös glebt, werd selig, kann ich nä g`soch,

drümm hamm mir heit zum 2. Kerwestoch

ä Sprüchlä fä euch zamm getrochen,

dös tu ich hinsa laut vürtrochen.



Demit ihr euch künnt konzentrier,

trink ich fix noch a Schlücklä Bier.



Bei uns im schönsten Urmelgrund,

geht`s seit an halb`n Johr ziemlich rund.

De Urmel un sei Rita hamm gebaut un getan,

nu stett dort a schönä Kegelbahn.

Dös wor ä Träffer, wenn me sieht,

wos dös jetzt dort fä Leut hinzieht.

Zegor a Sauna find mä dort,

zum Entspannä ja de richtig Ort.

Un gleich an därä Sauna dra

is a neu`s Klo fä Ma un Frä.

Für´s klenna Geschäft moch dös mol sei,

doch setzt sich äner länger nei

un leßt wos größers drinnä liechen

tut me`s dann nämädra gleich riechen.

Hemdsläutrig, wie Saunagest nu mol senn,

kann me ja nett deva gerenn.

Do hilft kä Kiefernwaldaufguß,

wenn me im G`stank dann ausharr muß.

Dös kriecht nu mol durch öllä Ritzen,

me tut dann gleich noch döller schwitzen.

Än hot dä G`stank dann doch mol g`stunken;

ä hot a Lösung schließlich g`funden

un hot doch werklich noch`n Zechen

an die Klotür na geschrieb`n “NUR ZUM SECHEN !“


Ich muß jetzt ä mol - - - kräftig trink

demit ich nett vom Stuhl ro sink!




Left me durch unnere Gemäh,

kann me an manchen Tier sich g`frä.

Schö die Gass nauf kleffen zwä, drei Hünd

von de edeln Rassä „Kunterbunt“.

Un paßt me nett auf, kann´s än passier,

me überfährt a Katzentier.

Die gibt`s bei uns in öllä Farben,

mit halben Uhrnä un mit Narben.

Am öllerliebsten senn sä dort,

wu me sä halt gor nett erwart.

Grad su ä sehr schös edel`s Tier

find me ä in de Weststroß für.

„Klein Mucki“ is grad wie sei Frälä -

die zwä senn werklich a schö Paarlä.

kaum senn sä do, schö senn sä fort,

un kurz drauf schö am nächsten Ort.

Die ham kä Ruh un müssen wiß

wu halt de Katz ihr Bäh zwä is.

Nu wor ä Handwerker geloden,

es mußt neu gemacht wä de Fußboden.

Ä strengt sich a und macht drauf zu,

nä bloß die Katz leßt nä ke Ruh.

De Toch vergett, die Ärbet geschafft,

wos moch nä bloß „Klein Mucki“ mach?

Als öb de Boden nä verschluckt;

me secht nä nett - wu me a guckt.

Me schreit un bleckt die Weststroß aus-

do macht`s „Miau“ doch aus´n Haus.

Ganz leisä un wie ganz weit wäg;

„Nun sagt bloß mal, wo der bloß steckt.“

Die Frä gett nu dän Mauzen noch -

dös kümmt von unten - gor kä Froch.

Un Tatsach wohr - me söll`s nett mä;

die Katz sitzt unter die neu´n Stä.

De Mäuerä muß nu - kurz un knapp,

sei Tagwerk fast zunichte mach.

Die Katz muß raus - un kä Gewackel,

ja söll me denn erscht lang noch fackel?

Es söll kä Müh ze wenig sei

un kurz drauf is dös Tier schö frei.

Klein Mucki läft jetzt froh un munter

die Weststroß widde nauf un nunter.

Dös mol kam är halt noch deva

weil doch su tierlieb is die Frä,

in Mescheboch hot doch kurz drauf

ä anner Katzentier is Läm ausgehaucht

Dös is nei än weißen Clio geloffen -

Die Regina hot ball de Schlog getroffen!



Rennt noch nett fort, ich trink bloß mol,

sünnst werd is Läsen ja a Qual.



Ä Paarlä aus de Lehnersgass

hat heuer an dän Schni viel Spaß.

De Winter un ä Schnischuhtur

is fä die zwä grad wie a Kur.

Wenn me`s gemächlich su betreibt,

söll`s ja ä Wohltat sei für`n Leib.

Nu hot`s is Schicksal obä gewöllt,

deß sie die Knochen sich geprellt.

Die Frä liecht bandagiert beim Klett

de Ma dehem an Stöcknä gett.

Kaum des is Läfen widde gett,

de Ma in seiner Werkstatt stett,

„Fra, wenn ich mich doch nett ganz täusch,

mach ich beim Läfen ä Geräusch.

Wie su a rustig`s Kastenschloß -

ich gläb, dös kümmt aus meiner Hos!

Bei jeden Schritt, do hör doch hin,

es is, als wär ke Öl mer drin!“


Im Knie - ihr Leut - nett öbä dort,

wu Ihr jetzt dös Geräusch erwart!


Kann dös denn mei Bandage jetzt gesei,

die tu ich ro, ich mach`s mol frei.“

Doch dös Geknätz is immer noch,

senn`s denn die Schuh zum Dunnerloch.

Ä left jetzt boarbes hin un här,

es quitscht un knätzt genau su sehr.

De Nachber, dä dezu grad kümmt;

dä diagnostiziert bestimmt:

„Dös laut ja gorschtig, gor kä Froch,

do fählt`s an Schmiern, wenn ich`s euch soch.

Die ham jetzt Sprächstund - fohrt gleich fort,

ich ruf schnell a, ihr werd dewart.“

Dä Ma gett fix die Tröpp noch nauf

un zieht die Arbetshosen aus.

Denn su kann me nach Sumbarg nett

Un sei`s ä bloß zum Dokter Klett.

Die Frä tut grad is Auto raus,

do springt de Ma schö aus`n Haus.

„Frä gie doch noch ä mol mit rei,

dös kann doch bald nett wohr gesei.

Kaum ümgezogen, hört me nex;

dös is doch werklich wie verhext.“

De Frä kümmt dös verdächtig für:

„Ich gläb ich weß wu fählt die Schmier.


Es senn von deinä Arbetshosen,

die Hosenträgerschnall`n gewäsen.“

„Do brauch ich ä kenn Orthopäd.“

hot trucken do de Ma gemäht.

Die zwä ham su öft schö gelacht,

wenn sä an dös Ding ham gedacht.


Un Lachen is schö immer auf de Wält

is Best fä die Gesundheit - un kost ke Gäld!



Ä Schlücklä Bier Meiestro Schenk,

mei Zungä is schö ganz verrenkt!



Do unten auf de Bahnhofstroß

is noch`n Feieromd viel los.

Weil dort halt nu mol Geschäfte senn,

tut Auto dann an Auto stenn.

Un manchmol muß me schö rangier,

do gett`s nett rückwärts mehr noch vür.

Ganz sälten kann`s gor vürgekumm

fohrn dort Auto ohna Fohrer rümm.

Ä Frä, die zu än Haus nei wollt

hot nu ihrn Trabi dort o gestellt.

Die Handbrems wor wohl nett ganz fest,

do hot die Scheß in Marsch sich gesetzt.

Un rollt - obä ganz langsam bloß

nunterwärts die Bahnhofstroß.

Die weil die ä grad wor schö frei

gings durch bis nüber zur Rieneckerei.

Dort hot`s die Pappe dann zerdrückt,

un in Kofferraum noch vorn gerückt.

Die Geisterfohrt wor dort zu end,

ä Publikum kümmt gleich gerennt.

Wos wor dös fä die Frä ä Schreck,

als vur de Tür kä Trabi stett,

Ja is dä denn gor o g`schlöppt wurn,

do stenn doch mehr do, wedder ohm.

Sie wollt zum Telefon schö renn,

do sieht sä drüm dös Schmuckstück stenn.

De Sachverhalt werd ihr fix deklärt,

die Splitter dann noch zamgekehrt.

Zu Schaden kam glücklich kenne debei,

außer in Trabi dän schlöffern sä auf`n Schrottplatz ei.



Noch ä Mol langt ä Bierlä rauf -

ein hamm mer noch, dann hör ich auf.



Is Eikäffen is heitzetoch

doch werklich überhaupt kä Ploch.

Es gibt jetzt ölles auf de Wält,

vorausgesetzt mä hot is Gäld.

Un hot mä sich verkäfft im Rausch,

kann me`s ja widde ümgetausch.

Genausu ham dös zwä gemacht,

die an än Schuhschränklä gedacht.

Schö un praktisch söll`s halt sei

un hauptsach is, es gett viel nei.

In Schalken sähn sä dann es stenn,

dös nämme sä sofort mit häm.

Dort werd`s gleich aufg`stellt un gerückt

un sofort ä mit Schuh bestückt.

Ze Omd secht dann die Frä zum Ma:

„Wenn ich dös Schränklä dort su säh,

ich gläb, dös paßt nett richtig rei,

mir tauschen`s morgen widdä ei!“

Gesocht, getan, die Toch vergenn,

do tut me vur än Rätsel stenn.

In de Familiä do fähl`n Schuh!

Wos secht me denn nu dodezu.

De Hausfrä dämmert`s auf`n Schloch:

„Die stenn in Schalken, wenn ich`s soch!“

Sofort werd nei dän Auto gesetzt

un wie verrückt do nunter gehetzt.

Im Laden schlendern sä dann hin,

als hetten sä gor nex im Sinn.

Dös Schränklä stett tatsach noch dort.

Tür auf - Schuh raus - un widde fort.

es wor äh Grapscher un dann naus,

deß do Schuh drin stenn, wußt käs im Möbelhaus.

Vielleicht hat de Henry ämend gor gedacht,

sei Frä hat`s als Dekoration gemacht.

Bloß ä bei de Post müßt me echentlich wiß,

deß benutzt`s Zeug vom Ümtausch ausgeschlossen is.



Rückt noch mol ä vull`s Gläslä raus,

wenn`s lä is tausch ich`s widde aus.



Zum Schluß werd noch ä Tost gebracht,

wie`s üblich is, dös wär gelacht.


Share by: