Kirmesspruch 1979

Kirmesspruch 1979


Ihr lieben Leut, is denn nä wohr,

schö widda is vorbei a Johar.


Un heit is widda mol dä Toch,

wu mä unnän Spruch sölln soch.


Dös is fei goar kä leichte Sach

denn kännä will mehr a Dummhät mach.


A friedlich's Völklä, goar net frech,

kännä macht mol än richtich'n Sträch.


öllä läm friedlich uff dära Wält,

ärbettn fleißig, hamm vill Gäld.


Die Bankkonten, die wän immer länger,

die Sträch für'n Kerwässpruch wän immer wänger.


Nirgendwu will mehr wos passier,

wir mussten heuer zegoar Sprüch importier!


Ich plauder scho widder viel zä lang -

losst mä nu mein Spruch afang:




Ihr lieben Leut, Ihr ölla wißt, 

jeder hot heit so a Flimmerkist. 


Jeder glotzt nei dara Röhr, 

kenner 18ßt sich dobei stör. 


Un is da Fernseh mol kaputt,

is schlimmer, als wenn die Fra verblut. 


Dös Fernsehn will heit kenner mehr mis, 

besonders wenns Bildla farbich is. 


Doch die Forbfernseher sen nach ror, 

die liefern nä ö1la poor Wochen a poor. 


So en ze kriechen, kann ich euch gsoch, 

des is werklich a großä Ploch. 


Me muß mit Trinkgeld gor net spor 

oder bis nach Berlin nauf fohr. 


Moch nu ö1les sei, wies will, 

so an Fernseher will die Familie ... (jetzt kann ich dänn Namä nümmer geläß)


De Hannel is so gut wie klor,

sie müssen ower nach Dresden fohr. 


Gemeinsam ham sa in de Nacht 

dan Plan noch emol durchgedacht: 


De Beifohrersitz wert rausmontiert, 

dort werd da Fernseher plaziert, 


Da Vatter muß dös Auto lenk, 

die Fraa setzt sich suf die Hinterbänk.


Su werds gemacht, die Anchen zu, 

sie wölln noch e poor Stunla ruh. 


Un beim erschten Hennaschrei 

steigen sa ins Trebantla nei. 


Schnel1 un sicher fährt de Ma, 

un ball senn sa uff de Autobah. 


Sie ham die Streck schnell hinter sich gebracht 

un ä dä Kauf is schnell gemacht.


Also fanga Ma und Frä 

schnell mit dänn Verloden a. 


Die zwä ham ober in dära Nacht 

die Rächnung ohne in Trabant gemacht. 


Hätten sa sich doch vurhär befrecht,

wieviel Platz su a Ferseher belecht! 


Sie sahn, es nützt kä Jammerei,

vorn paßt die Kist net ins Auto nei. 


Es werd net lang hin - un hagefrecht,

da Fernseher werd uff'n Rücksitz gelecht. 


Än Hoken hot ober die Sach: 

Wos söll die orm Frä jetzt mach? 


Den Vordersits ham sa net debei, 

un hinten gettsa a net nei. 


Sie kann doch net näbern Auto ha gfliech. 

Oder sö11 sa goar nein Kofferraum kriech? 


Do het sa a net neigepaßt. 

Es werd a neuer Entschluß gefaßt: 


Die Entscheidung die is achnell gefällt, 

dös Ersatzrod werd vorn nei gestellt. 


Wu bis jetzt de Beifohrersitz woar, 

do muds die Frä uff'n Ersatzrod foahr. 


Da Sitz is werklich mehr als hort, 

un es wert ä lange Foahrt.


Wenn die Frä heit nei Ihrn Fernseher guckt, 

1hr ümmer a ganz bestimmte Körperstell juckt!


An Forbfernseher brauch ich heit kaum,

Lieber is me a Bier mit Schaum.




Ich gleb, in jedem Menschenläm,

hots schö mancha Verwachslung gäm. 


Me verwechselt die ferna Verwandten, 

kennt sich net aus bei die vielen Tanten.


Mnncha nahmes net su genau.

die verwächseln a mol die Frä. 


Von enner ganz annern Verwachslungsgechicht 

will ich euch jetzt mol bericht: 


Weil a Ma nimmer garn Iäfft, 

hot a sich an Trabant gekäfft. 


Alt is a zwor ower net verkehrt. 

Un - wos wichtig is - a fährt. 


Von Grümpen rauf läf - oder foahr mit dän Zuch, 

dova hot da Ma genuch. 


Me fühlt sich frei, denn zu jeder Zeit

stett dös Autolä bereit.


Un weil ä wos zu besorchen hott,

fährt ä mit nä nei de Stadt. 


Viel Platz is auf dan Parkplatz net frei, 

ower a quetscht sei Trabantle noch nei. 


Zum Bierkäffen braucht a net viel Zeit, 

schö werd die Hemmfoahrt fürbereit. 


Doch dös Schicksal nimmt sein Lauf: 

Da Ma kriecht die Autotür net auf. 


A dräht dän Schlüssel hin un hä. 

"wos mach ich nä", jammert de Ma. 


Es beginne scho die Ohrn ze glühn, 

vergablich is ö1l sei Bemühn. 


Die Sach is werklich mehr kä Spaß. 

Worüm will nä kä Schlüssel paß! 


Wos no do passiert ka gsei? 

Ich muß doch in mei Auto nei! 


A Auswäch bleibt na schließlich frei: 

'Ich häb äfich a Fenster nei!' 


Die Tat is ä ganz fix vollbracht 

un a Einstiech freigemacht. 


Schnel1 sitzt a hinter den Steuer,

doch es is na net geheuer. 


Unner Mannla werd ganz blass: 

A de Zündschlüssel will net pass. 


Des Auto sieht inna ä annersch aus. 

Wie de Blitz saust ä aus dan Auto raus. 


Da Ma, dä hot nämlich erkannt:

dös woar ja goar net sei Trabant.


A hot a fremds Auto demord - 

sei Trabant stand noch friedlich dort.


Kä Blut wä geflossen, hätt me nä gestochen -

a hot a fremds Auto aufgebrochen.


Passt auf, wenn ihr euch auf än Parkplatz stellt,

dess näbe euch net de gleich Autotyp hält. 


(Besonders die weiß-blauen Trabant sen gefährtet)




Sehr viel Rentner von Rauastä

sän am Mittwoch Nochmittoch uff die Bäh.


Im Veteranenclub do träffen sä sich - 

Wos sä dort machen, döss frecht'a mich?


Sie trinken Kaffee un plaudern rüm,

dös is für manchä a gutä Abwechslung.


Manchmol loden sä sich Musikanten ei,

beim annärn mol gett do ohm a Doktä nei.


Do werd erzehlt, gsunga, gelatscht un gelacht

un änäs Tochs ä a Busfoahrt noch Lauscha gemacht.


Die Kaffeetrinkenszeit rückt ra

un ölla sitzen widder im Bus, öb Frä oder Ma.


Mä fährt noch Sumbärch zum Schlossbärch nauf

dort trecht me nä in Kaffee auf.


Beinah wär unner Mathel doch noch nein Spruch kummä,

denn sie hott sich dort ball mit'n Ässn übernummä.


Wiener Wörschtlä - 1,30 dös Stück

hot sä sich gleich 4 a gerückt.


Wider Erwarten woarn die Dinger zeimlich lang,

zegor unnere Mathel wird Angst und Bang.


Von dänn 4 nä hott sä bloß 2 Stück geschafft

die annärn hott sä sich eigerafft.


Noch hämwärts hämm öllä sehr drüber gelacht - 

Unnä Mathel hot widda än Spaß gemacht.

 



Ihr ölla wisst, a Juchendweih

sö11 a richticher Festtoch sei:


un in ara langa Zeit 

werd dos Featla vürbereit. 


Hoorfrisuren wern gebändicht, 

großa Schecks wern ausgehändigt, 


neue Hösla, neue Söckla, 

neue Kläder, neua Röckla. 


Un auf kenn Fall werd vergässen, 

dös Trinken un dös besta Ässen. 


Zäntner Fläsch werd hemmgetrochen, 

fe die Torten, braucht me goar an Woochen. 


Heit schlöppt me ö1les nei ins Haus 

am nächsten Toch trächt mes widder naus. 


Wos me sich ne kann gedenk, 

kümmt ze Jugendweih als Geschenk. 


Net bloß Gschenke traffen ei, 

viel Gest wölln auf dan Fest ä sei. 


Kritisch prüfen sa dös Ässen. 

Hot me do net Solz vergassen? 


Is dös Fläsch ä net ze olt 

oder goar dös eis ze kolt?


Im Grom auf are Jugendweih, 

do worn ä viel Gest debei. 


Gäss'n hot me schö dreimol 

un Ölla fühin sich pudelwohl. 


A Schnaps kümt schnell noch aufs Kaffeetrinken drauf, 

un mä macht sich dann zum Omdässen auf. 


Dös werd a Festmahl fe dan Moch'n! 

Wos ham die ö1les aufgetrochen!! 


Dös Bäuchla kann fast nex me gfas, 

doch Jeder will noch etwos as. 


Öllä ham sich an Tisch na g'setzt, 

die Messer, die senn ä scho gewetzt. 


Ölles is lecker, Ölles is frisch --

doch, irgendwos fahlt auf dän Tisch. 


Sie merkens öllä, du lieber Gott, 

auf dara Tafel fahlt des Brot! 


Ganz archlos me die Hausfras frecht: 

Wu habt ihr denn dös Brot higelecht? 


Ne sücht un sücht - doch es stellt sich raus: 

Me hot käh Stuckla Brot im Haus. 


Vur 1auter Trinken un lauter Ässen

hot me beim Manzer dös Brot vergässen. 


Ölles is do - fe sehr viel Gäld, 

un ausgerächend des Billigsta fählt. 


A Stückla Brot, dös sünst kenner beacht, 

hät jetzt die Hausherrn glücklich gemacht. 


A Könichreich me verschenken tät,

wenn me jetzt alts Brot bloß hätt.


Gebät möchten sa, gläbt me's Ihr Leut: 

"Gib unser täglich Brot uns heut!" 


Wenn a dös Gebat ne geholfen hat, 

die Gest wurden schließlich ölla nach satt. 


Da Grom hot sa net im Stich gelassen, 

die hamm des Brot geborcht zum Ässen.


Brot is su a trucknä Sach,

ich loss mä lieber mei Gloß vull mach.





 
 

Share by: